قانون یک ساز است متعلق به خانوادهٔ قدیمی سیتار (Cythare)، که در سده‌های میانه تحت عنوان Canon یا miocanon به اروپا برده شد. این ساز دارای یک جعبهٔ چوبی به شکل ذوزنقه‌است که به وسیلهٔ دو انگشت سبابه و دو مضراب (که میان حلقه‌ای که به انگشت کرده‌اند و خود انگشت قرار می‌گیرند) نواخته می‌شود.
ویژگی
در بخش‌های سازشناسی متون کهن موسیقی به‌سازی سه گوش، بیرون ساعد، با سطحی مجرد تنها، دارای هفتاد و دو وتر آن یک کوک می‌گرفته با تاری از ابریشم و گاه از روده و گاه از مفتول سیم اشارت رفته‌است که همانند چنگ نواخته می‌شده‌است. قانون از سازهایی است که از کهن در موسیقی ایرانی به کار می‌رفته و توانایی بیان گوشه‌های موسیقی ایرانی را دارد؛ ولی مدت مدیدی است که در سرزمین ما ناشناخته مانده، در حالی که در کشورهای همجوار سال‌ها است که از این ساز استفاده شده‌است. کمابیش از نیم قرن پیش تا کنون، موسیقی‌دانان ایرانی به اجرای این ساز روی آورده‌اند.
اجزای تشکیل دهندهٔ ساز قانون
- جعبهٔ ذوزنقه شکل ساخته شده از چوب
- پرده گردان: کلیدهای کوچک و متحرک که در سمت چپ ساز بعد از شیطانک نصب شده و باعث تغییر صدا می‌شود.
- شیطانک
- محل گرهِ سیمها
- سیمها (هر سه سیم با یکدیگر همصدا کوک می‌شوند).
- گوشی
- خرک
- پایهٔ خرک
- شبکه‌های صوتی
- صفحهٔ رو
- صفحهٔ زیر
- ضلع کوچک
- ضلع بزرگ
- پوست
- حلقه‌های مضراب
- مضراب
- کلید کوک
وسعت ساز قانون در کشورهای مختلف
ساز قانون در کشورهای مختلف (مانند مصر، ترکیه، ارمنستان و شوروی، ایران و…) به اندازه‌ها و با وسعت‌های متفاوت ساخته شده‌است و بدین جهت تعیین یک وسعت واحد برای ساز قانون مقدور نیست.
قانون‌های (مصری) ۲۶ صدایی
قانون‌های (ترکیه) ۲۴ و ۲۵ صدایی
قانون‌های (ارمنی) ۲۲ صدایی
قانون‌های (ایرانی) ۲۷ صدایی
